Het grootste juweel van Venus dat in de Toscaanse zee is gevallen

Elba ligt tegenover Piombino, uitgestrekt in de Tyrrheense Zee als een vis die naar open water wil zwemmen. Dit is het grootste eiland van de Arcipelago Toscano met de uitgesproken kleuren van de zee en de bergen.

Elba verrast met zijn immer oneindige en verschillende punten van aantrekkingskracht: van de hoeveelheid aan schouwspelen die de zee biedt, met kleine baaien met witte kiezels verscholen door de Mediterrane begroeiing en grote stranden met zeer fijn zand, tot de mantel van bomen waar het mee is bedekt, met uitgestrekte kastanjebossen zo verrassend dicht bij de zee.

Elba werd al in de prehistorie bewoond. Talrijke vondsten uit het midden en jong Paleolithicum (van 75.000 tot 50.000 jaar geleden) bewijzen dat er toen al mensen op het eiland woonden. Volgens de legende was het een aanlegplaats van de Argonauten. De bekende geschiedenis begint echter rond de zesde eeuw v. Chr., toen de Grieken zich op het eiland vestigden. Na de Grieken kwamen de Etrusken en vervolgens de Romeinen.

Elba had meerdere aantrekkingspunten: een heerlijk klimaat, vruchtbare grond, rijke ijzeraders en water. De Romeinse bezetting liet meer sporen na dan de andere. De Romeinen bouwden de eerste plaatsjes en de eerste villa’s. Na het jaar duizend kwam het eiland onder het bestuur van Pisa. In 1392 ging het deel uitmaken van de staat Piombino die werd bestuurd door de Appiani. De Spanjaarden, de Engelsen en de Fransen hadden interesse voor het eiland, totdat het in 1809 onder het regionale bestuur van Toscane kwam.

Het grootste deel van de beroepsbevolking is altijd werkzaam geweest in de visvangst en de landbouw, maar aan het begin van de eeuw kwam er een intensieve metaalnijverheid op gang, die weer verdween na de oorlog. Vandaag de dag is de belangrijkste bron van inkomsten van het eiland het toerisme, dat sinds de jaren ’60 van de vorige eeuw bestaat.

De bevolking woont zoals vroeger in kleine dorpjes die niet echt groter zijn geworden, met uitzondering van Portoferraio, dat met zijn 12020 inwoners de belangrijkste plaats van Elba is, de belangrijkste haven en de hoofdstad van het eiland. Voor een tocht over het eiland vertrekt u hiervandaan.

In het stadje, dat in de Romeinse tijd "Fabricia" heette en "Ferraia" in de Middeleeuwen, moet u een bezoek brengen aan de fortificazioni medicee (de forten van de Medici), die een prachtig uitzicht over de baai bieden. Als u verder gaat naar het westen, in de richting van Marciana Marina, komt u over een weg die omringd is met bossen en wijngaarden en die aan zee langs de prachtige stranden van Procchio en Biodola loopt.

Verder naar het binnenland komt u in Marciana: hiervandaan moet u een excursie maken naar de monte Capanne (de hoogste berg van het eiland met zijn 1019 m). Op heldere dagen kunt u hier de hele Toscaanse archipel, de voorgebergten van Toscane en zelfs Corsica bewonderen. Terug in Marciana gaat u verder langs de kust. Voordat u in Marina di Campo aankomt, komt u in het plaatsje Pomonte, slechts enkele huizen maar een prachtige zee die de aankomst bij Fetovaia aankondigt, het drukst bezochte strand van slechts 200 m. met zijn prachtige zeebodem, beschutte ligging en kristalheldere water.

Na Marina di Campo, voorbij de Golfo di Lacona, verder het binnenland in, klimt u omhoog tot Capoliveri, op een voorgebergte van 167 m. hoog. Dit is een klein plaatsje van Romeinse oorsprong dat de Pisaanse overheersing en de aanvallen van de Saracenen heeft gekend. Met zijn smalle middeleeuwse steegjes biedt het een betoverend uizicht vanaf het dorpsplein.

Als u afdaalt richting zee komt u in Porto Azzurro, de best uitgeruste badplaats waar het imposante fort van Portolongone over uitkijkt, dat in 1603 werd gebouwd in opdracht van Philip III van Spanje. De route eindigt in wat algemeen bekend staat als de mijnstreek: in Rio nell’Elba, aan de voet van de monte Strega, een oud mijnwerkersdorpje uit de tiende eeuw, en in Rio Marina, aan de oostkust.

Dit is Elba, omringd door zijn ware schat, de zee die iedere meter van kleur verandert: licht en kristalhelder aan de witte stranden van Portoferraio en Ghiaie, diep en donkerblauw op de rotsen van de monte Capanne. Misschien is het juist wel daarom dat de Argonauten op dit eiland wilden landen.

« terug